بررسی تاثیر وضعیت های فیت خوب و بد سوکت پی تی بی سوپراکوندیلار بر نحوه ی توزیع فشار واسطه ای و راحتی در افراد با قطع عضو زیرزانو یکطرفه: مطالعه موردی

زمینه و هدف: تغییرات حجم و شکل استامپ موجب مشکلاتی در حفظ فیت دقیق و راحت می شود. برهم خوردن فیت موجب بروز درد در استامپ، ناراحتی فرد قطع عضو و حرکت بین استامپ و سوکت می شود. در زمینه ی آنکه در افراد قطع عضو دارای سوکت دائمی، چه میزان نوسان حجمی می تواند موجب بروز مشکلات فیت شود، شواهد کافی وجود ندارد. تعیین و درک ارتباط میزان تغییرات فشارواسطه ای بین استامپ و سوکت با احساس ذهنی فرد در حالت های فیت مناسب و نامناسب سوکت مواد و روش ها: مطالعه روی دو فرد قطع عضو زیرزانو انجام شد. اجرا دو مرحله مشابه هم داشت، معیار راحتی سوکت در هر دو حالت ارزیابی شد تفاوت این دو مرحله ان بود که یکی در شرایط فیت نامناسب و دیگری در شرایط فیت مناسب انجام شد. برای سنجش فشارواسطه ای در هر مرحله آزمون های استاتیک به صورت اعمال نیمه وزن و تمام وزن به اندام پروتزی و آزمون راه رفتن انجام شد. نتایج: به نظر می رسد با کاهش حجم استمپ در صورت افزودن لایه های زیاد جوراب برای بهبود فیت (اصلاح این زوج نیرو) فشار بالایی به تاندون پتلا و سرفیبولا تحمیل می شود که راحتی فرد را کاهش می دهد. اگر از لایه های جوراب کمک گرفته نشود، حرکت استمپ به سمت دیستال سوکت خصوصا در ابتدای استانس موجب اعمال فشاری غیرقابل تحمل به دیستال تیبیا می شود. بحث: در حالت استاتیک با بهبود فیت فشارواسطه ای در ناحیه تاندون پتلا و ناحیه پوپلیته آل افزایش یافت. در آزمون راه رفتن با استفاده از سوکت با فیت مناسب فشارهای نابجا ناشی از حرکت میان استمپ و سوکت کاهش یافت. با پوشیدن تعداد زیادی لایه ی جوراب برای بهبود فیت، افزایش نسبتا یکنواخت حجم بین استمپ و سوکت موجب افزایش غیرقابل تحمل فشارواسطه ای در نواحی تاندون پتلا یا سرفیبولا شد.